Lieve lieve jij,
Als je me kent weet je misschien, in meer of mindere mate, hoe veel strijd er in mijn leven was. Ik had een hele waslijst aan diagnoses (cPTSS, depressie, ADD, eetproblematiek, dwang, fibromyalgie, astma, etc.). Mijn leven bestond vooral uit een diep gewortelde zelfhaat van niet mogen bestaan. Ik weet nu hoeveel energie dat mij kostte: ik was doodmoe. Daarom deed ik heel extreme dingen om bijna dood te gaan. Een arts vertelde me dat het kantje boord was. Mijn hart had kunnen stoppen. Tegelijk wilde ik ook héél graag leven. Leven én dood willen werd een groot gevecht. Tot ik bijna voor euthanasie koos. Ergens, heel diep van binnen, wist ik dat er meer kon zijn, alleen ik was het vertrouwen en geloof volkomen kwijt. Dus ik viel en viel en viel. En als ik even herstelde, gebeurde er wéér iets groots in mijn leven waardoor ik omviel. Ik bracht een boek uit (een grote droom), én vlak erna overleed mijn lieve vriendin Taal. En zo ging dat al jaren met alles. Een stapje leven, werd erna door iets anders weer een stapje naar de dood.

Tot ik naar de Happy Healing week van Vilna ging. De dag ervoor had ik nog bijna afgezegd. Want als dit voor mij OOK niet zou werken, zou er weer iets falen, en zou ik misschien echt dood gaan. Maar ik ging. En ook daar heb ik gevochten. Tot ik voor de zoveelste keer in mijn leven vocht én brak. En vanaf dat moment klikte alles in elkaar. Ik heb alles wat we aangeboden gekregen als een spons tot me genomen. Ik verwonder me nog steeds dat deze ene week van ‘maar’ 3939 euro (veel geld hè 😉 ) wél deed wat ik al zo lang zocht. Opeens viel die ‘dure’ week in het niet bij alle zorgkosten waar ik me al jaren zo schuldig over voelde en die mijn wens voor de dood versterkte. Want: ik ben thuisgekomen bij mezelf én weer gelukkig.

En is nu álles goed en weg? Nee joh, natuurlijk niet. Godzijdank ben ik MENS en ik vind dat eindelijk leuk. Heb ik spijt van mijn hele GGZ-carrière als cliënt? Het antwoord is: half. Sommige dingen had ik willen missen, tegelijk waren sommige behandelingen echt goed en brachten mij ook hier en nu. Wel is er iets heeeeel groots gebeurd afgelopen week, en dat is precies wat ik nodig had om weer 100% te willen leven, en uiteindelijk weer te kunnen en willen werken. Niet meer érgens ook nog dood willen. Die levenslust was er al, alleen werd ‘ie vaak verstopt door donkerte. En die lieve lieve hondenheld Lev die oorspronkelijk in mijn leven is gekomen om therapiehond te worden voor anderen, die gaat dat ook echt worden. Nu is ze (nog) mijn hulphond én ze mag ook andere mensen gaan helpen.

Ik zou een boek kunnen schrijven over mijn reis en de transformatie, maar dat zal ik jullie niet aan doen op deze pagina, haha 😉 Ik ben er weer, eindelijk. In het filmpje onderaan deze pagina kan je mij op de laatste dag zien, in gesprek met Vilna. Compleet vermoeid én compleet gelukkig tegelijk. Sommige van jullie weten misschien ook wel dat ik de master orthopedagogiek afrondde, en in de jeugdzorg werkte. Veel korter dan ik wilde. Ik was opgebrand, door allerlei oorzaken in mezelf én in het systeem. Toch is mijn vuurtje nooit gedoofd. Ik ben hier op aarde voor kinderen, ik heb weer ontzettend veel zin om zélf te gaan leven (HOLY SHIT, EINDELIJK), om vervolgens óók weer te werken in de jeugdzorg. Hoe en wat weet ik nog niet precies, wel weet ik dat het gaat gebeuren.

Concreet betekent het nu dat ik de opleiding bij Vilna ga doen. Omdat ik dat geld nog niet heb en wel nu door wil gaan heb ik ook een crowdfunding opgezet (zie onderaan deze pagina). Ik weet zeker dat het mijn tijd nu is om deze opleiding te gaan doen. Samen met mijn basis als orthopedagoog voel ik dat dit dé weg is die ik ga lopen om weer in de zorg te kunnen en willen werken en mensen te gaan helpen. Dus mocht jij dit lezen en wel een euro of meer over hebben, dan zou je me daar heel blij mee maken. Ik start binnenkort en de opleiding tot Professional duurt ca. 18 maanden.

Echt Lev
Pascalle van Vliet
info@echtlev.nl
0642231637

KVK: 59532475

COPYRIGHT Pascalle van Vliet